Greenfield • (grēn’fēld) land where there is no need to work within the constraints of existing buildings or infrastructure.
—Wikipedia
Het eerste huis dat ik kocht, bestond destijds nog niet. Ik vertelde aan iedereen dat ik de eigenaar was geworden van een luchtkasteel. Daar ergens, op een hoogte die de derde verdieping zou worden, daar zou mijn appartement verrijzen. En inderdaad, anderhalf jaar later stond het er. Doordat ik vanaf het begin bij de bouw was betrokken kon ik nog invloed uitoefenen op het eindresultaat. Zo heb ik de opzet van de keuken en badkamer rigoureus kunnen wijzigen zodat het paste in mijn manier van leven en werken.
Heel anders werd het tweede huis. Niet aanschaft maar ingetrokken bij (inmiddels) mijn man en zijn beide kinderen. Het huis was volledig af, ingericht, werd bewoond. En eerlijkheid gebied me te zeggen: ik zou het toch een pietsje anders hebben gedaan. We zijn van plan om over een paar jaar het huis te gaan verbouwen. Of opnieuw inrichten naar onze beider wensen. Wat is wijsheid? Kleine aanpassingen als verven en nieuwe meubels, of net doen of alleen de buitenmuren er staan en het vervolgens weer opbouwen en inrichten naar onze huidige wensen? Wat zou u doen als u weet dat u er nog jaren, wellicht zelfs tot aan uw overlijden er zal blijven wonen (en u heeft de mogelijkheden)? Zonder dat u het wist heeft u nu al een greenfield vraag beantwoord.
Van een hele andere categorie is de volgende. Het Nederland van nu staat voor verschillende uitdagingen. Een daarvan is het woon-werk verkeer veroorzaakt door de huidige infrastructuur. In 2012 kwamen we al vierduizend kilometer asfalt tekort om een economisch ideaal wegennet te hebben. Dit bleek uit een promotieonderzoek van de Delftse promovenda Maaike Snelder. Zij zette in haar onderzoek de weggebruiker centraal en liet zich niet beperken door bestaande natuurgebieden en het huidige wegennet.
Haar ontwerp is op zijn minst interessant te noemen. De snelwegen die nu tot de meest file gevoelige gebieden behoren; A2, A12, A13 hebben voor beide richtingen 4 a 5 rijstroken, soms boven elkaar. Tussen Amsterdam en Rotterdam loopt een tienbaansweg dwars door het Groene hart en brengt de automobilist in een half uur van de ene naar de andere stad. De A7 wordt opgeheven omdat er te weinig verkeer rijdt.
De resultaten liegen er niet om. De reistijden worden met 17% teruggebracht en er is gemiddeld 8 kilometer minder nodig om op plaats van bestemming te komen. Het onderhoud van de wegen is dan weliswaar duurder, maar doordat er minder wordt uitgegeven aan benzine en er minder arbeidstijd wordt gebruikt om te reizen ontstaat er een besparing van 6 miljard euro. (bron: creatiefdenken.nl).
“Land where there is no need to work within the constraints of excisting buildings or infrastructure.” Hoe gaaf is dat? Hoeveel kansen lopen we mis door ons te laten beperken door wat er is. Hoeveel meer mogelijkheden zouden er zijn als we ons wat meer vrijheden zouden toestaan? Als we ‘outside the box’ gaan denken, niet een beetje maar helemaal? Als we uit onze comfort zone durven te komen, wat zouden we dan weten te bereiken met elkaar?