“Zet medewerkers weer terug in hun kracht. Geef ze hun verantwoordelijkheid (terug). Maak ze (mede-)eigenaar van alles wat speelt. Motiveer ze, luister naar ze, laat ze ideeën inbrengen en doorvoeren, laat ze hun eigen beslissingen nemen en help ze waar nodig. Geef ze de rol van medeondernemer.”
Allard Droste
Steeds meer organisaties, steeds meer managers geven aan het wenselijk te vinden als hun mensen meer ondernemend zouden zijn, als ze meer eigenaarschap zouden nemen. En ondanks alle trainingen en sessies rondom dit onderwerp gebeurt het slechts met mondjesmaat. Het ligt dan al snel aan de medewerkers, zij zullen dan wel niet uit het juiste hout zijn gesneden. Is dat een terechte conclusie?
Generaties lang is van medewerkers verwacht dat zij hun meningen en hun persoonlijkheid bij de ingang achter lieten. Op het werk werd hun vertelt wat er gedaan moest worden, hoe het gedaan moest worden en was alles gericht op verdergaande efficiëntie. Naar hun inzicht en ideeën werd niet gevraagd.
Meer en meer zijn we ons aan het realiseren dat we op deze voet niet langer door kunnen gaan. De veranderingen gaan te hard. Als leidinggeven is het steeds moeilijker geworden om overal van op de hoogte te zijn. Of zelf alle beslissingen te moeten nemen. Dit knelpunt vergt te veel tijd. Klanten en medewerkers zijn te bewegelijk geworden. Ze gaan zo een deurtje verder. De vraag rees: was will der Mitarbeiter? Investeren in de medewerker door te gaan werken met kwaliteiten, drijfveren, vragen om zijn mening, elkaar in onze kracht zetten, et cetera. De medewerkers weten wel wat ze willen en hoe.
De manager is regelmatig, niet in woord maar in gedrag, nog zoekende naar zijn rol, zijn toegevoegde waarde.
Wie houdt nu de verandering naar zelforganisatie tegen? De medewerkers? Zelforganisatie vraagt lef. Lef van iedereen in de organisatie. Lef de verantwoordelijkheid te dragen. En lef om los te laten.